Verkouden in de tropen..........

Sniffend, snuitend en niezend in berichtje schrijven. Dat is weer eens een nieuwe ervaring hier in Thailand. Verder goed gezond, dus geen zorgen.

Het is alweer even geleden dat we iets geschreven hebben en ik weet eigenlijk ook niet zo goed waar te beginnen. Jullie zijn al wat foto's van de trekking tegengekomen. Was echt heel gaaf! We zijn vanuit UmPhang (zie kaartje) vertrokken met een rubberboot op de rivier. We hebben 3 uur lang onze ogen uitgekeken, voor mij was het dan ook het hoogtepunt van de trekking!! Heel veel water; steile, hoge rotswanden; bomen tot aan de wolken; watervallen, kleurrijke vogeltjes en zelfs een 1,5 meter lange hagedis! Vervolgens met Mai en To (de gidsen - 2 voor ons tweeen....!) aan de trekking in de jungle begonnen. Het was warm, berg op en dus behoorlijk zwaar, maar elke druppel zweet was het waard. Jullie raden vast al dat het enorm groen was :-). Verder ook de nodige insecten....vooral hele grote (1 hele harige....brrrr) spinnen (ja zusje, het bewijs is er....)! Na een nachtje kamperen, op naar de Tee Lor Su waterval, door Thaien gezien als de mooiste (en grootste) waterval van Thailand. Inderdaad het zoveelste natuurwonder, prachtig! Check de foto!! Na de waterval begonnen aan een hele modderige tocht naar een Karen (een van de vele etnische minderheden hier in Thailand) dorp waar we een nachtje bij een familie thuis mochten slapen. Het is een prachtig dorp in de middle of nowhere, omgeven door bergen en rijstvelden, en enorm rustig. Omdat Um Phang een vrij low-key plek is (nog wel in ieder geval) om een trekking te doen (het heeft niks van het massale in Chiang Mai of Chiang Rai) wordt dit dorpje dus niet heel veel bezocht (maar ik kan me toch voorstellen dat het voor de mensen in dit dorp in het hoogseizoen niet altijd een pretje is). Mai, de gids, kent iedereen in het dorp, waardoor het ook erg leuk was om er rond te lopen. Het was interessant om te zien hoe mensen in dit soort dorpen leven: de meesten hebben rijstvelden, groentetuinen en vee (kippen en zwijntjes) voor eigen gebruik. Daarnaast zijn er dus kleine inkomsten door toerisme. Olifanten worden in dit gebied nog altijd veel gebruikt voor het werk in de jungle (boomstammen dragen etc). Dag drie van de trekking zou dan ook beginnen met een tocht op een van deze olifanten. Ik had al voortdurend mijn twijfels hierover (jullie weten allemaal hoeveel ik van beestjes hou....en begrijpen nu dus ook dat ik, Lotte, dit berichtje schrijf). Eenmaal bovenop de olifant, in principe een leuke ervaring, werden mijn twijfels bevestigd omdat de 'verzorger' voortdurend vervelend tegen het beestje schreeuwde. Toen de olifant vervolgens in de jungle ook echt moest ploeteren door de superdiepe modder (mijn been paste in de gaten vol water en modder waar hij doorheen moest), hebben we besloten om af te stappen en de tocht verder te lopen. Je begrijpt hoe we eruit zagen toen we het eindpunt bereikten..... Onze zorgen doorgegeven bij de trekking company (die verschillende onderscheidingen heeft gekregen voor hun trekkings) en nu hopen dat we er iets mee doen! Ondanks dit laatste stukje, waren het drie prachtige dagen!

Um Phang ligt nogal afgelegen wat betekende dat we 4 uur in de sangthaew (soort pickup met bankjes en een dak) moesten om weer terug in Mae Sot te komen. We hadden het al een keer meegemaakt, dus waren voorbereid! De sangthaew overvol met mensen (veelal veel kindjes en iedereen heel kleurrijk in lokale kledingdracht), die aan het begin al plastic zakjes uitdelen. Na de eerste 5 bochten hing iedereen ziek tegen de zijkant......Met vlagen voelde ik me ook slapjes, maar meer omdat iedereen om me heen ziek was. We hebben vooral 2 keer mogen genieten van een tocht dwars door de noord-westelijke bergen van Thailand, ruig en onherbergzaam. Op de bergen niets dan bomen en begroeiing, geen dorpjes of akkers, die kwamen we maar op een enkele plek tegen. Ik kon me helemaal voorstellen dat dit gebied in de jaren '70 de kern was van de communistische guerilla activiteiten in het land. Na 4 uur met een houten kont in Mae Sot aangekomen om de dag erna de reis richting het noorden voort te zetten: 6 uur in een zelfde sangthaew......naar Mae Sariang (nog steeds de Birmese grens volgend). Weer door de bergen, dit keer minder ruig, maar niet minder mooi: dorpen met bamboe en rieten huizen,  Karen vrouwen in hun felgekleurde kleding, monniken en rijstvelden. We hadden gezelschap van Dan en Laura (UK en Frankrijk) waar we de afgelopen dagen mee opgetrokken hebben.

Mae Sariang is een leuk klein dorpje aan een rivier. Hier hebben we een dagje gerelaxed aan het water en een dag getourd op de brommer. Echt zooo mooi!! Dwars door heuvels en rijstvelden, gouden tempels bovenop diezelfde heuvels, koeien op de weg. Het eindigde met een race tegen de regen......die we natuurlijk niet gewonnen hebben. Haha, maar het leverde wel een geweldig lichtspel op midden in een rijstveld: gifgroene rijst, donkergrijze bergen en een regenboog (zie foto).

Nu zijn we dan in Mae Hong Son, in het diepe noorden van Thailand. We hadden gedacht dat de plek vergelijkbaar zou zijn met de vorige plekken, maar niets is minder waar. Het is hier ook erg mooi, maar plotseling enorm toeristisch (vooral veel Thaise toeristen): het Chinese Kuomintang dorp aan de Birmese grens bleek een dorp vol theewinkels, de heilige 'fish cave' was een een groot aangelegd park en de bekende 'longneck tribes' kun je alleen nog zien als je geld betaald. Even wennen. Desondanks gisteren een mooie dag gehad, weer een brommer gehuurd en door de bergen gereden met Dan en Laura. De plekken zelf waren dan misschien niet zo geweldig, de toch was weer eens adembenemend mooi en de mensen overal even vriendelijk!

De avond ervoor kwamen we per toeval terecht bij het Jong Para Festival, een belangrijk lokaal festival aan het einde van het regenseizoen. Een lange parade van dansende mensen en praalwagens die op weg waren naar de tempel. Een feest voor je ogen!

Zo, ik geloof dat dit een redelijke update is van de laatste dagen. We beseften ons vanochtend plotseling dat we alweer een maand weg zijn......wow. De tijd vliegt! Het gaat goed en we genieten met volle teugen. Naast alle mooie plekken die we zien en de aardige mensen die we ontmoeten is het eten heerlijk en wordt de regen minder (en zo ook het benauwde en dus het zweten). Over een maand gaan we de grens over naar Laos, dus we gaan nu langzaam richting Zuiden en Oosten, te beginnen met Pai.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties en emails, heerlijk om te lezen! Jullie horen weer van ons!

Liefs,

Vedran en Lotte