China in Thailand

Sawatdi Ka, oftwel 'hallo'! (Veel verder dan hallo en bedankt gaat onze Thaise talenkennis nog niet.....het is echt onwijs moeilijk). Weer tijd voor een korte update. Vedran doet even een dutje, dus de foto's komen zo snel mogelijk!

Van Mae Hong Son zijn we eerst naar Pai gegaan. In een krakkemikkige bus zonder ook maar enige vering 3, 5 uur door de bergen. En dat voor 110 kilometer :-). Daar staat ons een behoorlijk shock te wachten. Het kleine dorpje is overladen met backpackers, en dus met Guest Houses, restaurantjes, barretjes en winkels en dat allemaal in een quasi hippie sausje. Kan op zich best leuk zijn, maar is momenteel niet echt wat we zoeken. Voor de afwisseling hebben we daarom maar een brommertje gehuurd om de mooie omgeving te verkennen. Bang dat die dus ook overladen zou zijn met mensen, maar dat viel gelukkig reuze mee: zwemmen in de waterval (waar we later ook toevallig Dan en Laura weer tegenkwamen), poedelen in de hotsprings (pfff, dat stonk - in een poeltje verderop, dat 'iets' warmer was, stonden monniken eieren te koken (plastic zakje vol eieren aan een stokje gebonden - een mooi gezicht!)) en klimmen in de Pai Canyon (Vedran vinden op 1 van de foto's is een ware 'Waar is Wallie' missie geworden). 's Avonds zaten we ergens buiten in een klein restaurantje toen de hel leek los te breken: eerst wind en toen onweer, regen, regen en nog eens regen. Het licht viel uit en daar zaten we dan.......Na 5 minuten werden we door de vrouwen die het restaurantje runnen naar binnen geloodst. Op de tast de weg naar binnen gevonden, waar we op de grond voor hun eigen huisaltaar bij kaarslicht mochten eten. Heel bijzonder. Toen het licht weer aanging werden de kaarsen op het altaar met veel eerbied en buigingen uitgeblazen.

Wederom hielden we ons hart vast, we besloten van Pai naar Chiang Mai te gaan. Zouden we deze grote, drukke, toeristische stad aankunnen na 4, 5 week bergen en groen te hebben gezien? De stad heeft duidelijk zijn mooie kanten: prachtige tempels, heerlijke lokale markten om over te struinen (stapels gedroogde vis, gekleurde lampionnen, zakken vol gedroogde wormen, groente en fruit, bloemen, grote potten met gedroogd fruit, wierook, offerpakketjes en nog onwijs veel meer) en een mooie rivier. Toch is het inderdaad ook echt een van de grote bestemmingen in Thailand en dus heeeeeel druk en vol. Even wennen. En eigenlijk ook meteen weer proberen te vermijden. We zijn vanuit Chiang Mai een dag naar Lampang gegaan om het Thai Elephant Conservation Centre te bezoeken. Dat was leuk!! Heel anders dan onze eerder olifanten ervaring. Het is een trainingscentrum/opleidingscentrum voor mahouts (verzorgers), ziekenhuis, opvanghuis voor bejaarde olifanten, nursery en er wordt veel onderzoek gedaan. Het mooist vonden we het ziekenhuis (olifantje aan het infuus) en vooral de nursery!! Daar stonden echt zulke schatjes, de jongste was 10 dagen oud en stond nog op z'n benen te waggelen (en was nu al helemaal gerimpeld :-) Wat wel jammer was is dat ik 10.000 vragen had, maar er nergens borden of mensen waren om ze te beantwoorden. Dat komt hier vaker voor....

De drukte, maar vooral het feit dat in de laatste paar plaatsen waar we geweest zijn alles ingericht en gemaakt is voor toeristen was behoorlijk overwhelming. Het eerdere plan om eerst nog naar Chiang Rai te gaan hebben we daarom gewijzigd, we keken uit naar Mae Salong.

Daar aankomen voelde als een verademing: terug in de bergen, veel natuur, omgeven door kleine dorpen en theeplantages, er zijn weinig andere backpackers (wat wel grappig is, is dat de paar anderen die in hetzelfde Guest House zitten ook 2 Nederlanders en 2 Belgen zijn) en, het is er 's avonds gewoon echt een beetje koud. Net als een van de eerdere dorpjes, is dit ook een dorp waar gevluchte Chinezen (na de communistische revolutie in China) via Birma terecht zijn gekomen. Tot een jaar of 10 geleden nog een vrij 'wild' gebied (het maakt deel uit van de bekende 'Gouden Driehoek' - grensgebied Thailand, Laos, Birma waar de grote Mekong doorheen stroomt) waar volop opium werd verbouwd en gesmokkeld. Tegenwoordig een stuk vriendelijker door pogingen van de koninklijke familie om de opiumvelden om te zetten in thee- en koffieplantages. Nog altijd wordt echter afgeraden om teveel van de gebaande paden af te wijken (er wordt nog steeds volop gesmokkeld, ook opium wordt er zeker nog verbouwd en de Birmese grens is weer binnen handbereik; ingredienten genoeg voor een avontuur).

Daar te zijn, met onze hoofden in de wolken (letterlijk) was geweldig. We hebben de afgelopen 2 dagen dan ook heerlijk gewandeld door het gebied: veel verschillende soorten dorpjes omdat er ook veel verschillende etnische groepen wonen (Lisu en Akha bijvoorbeeld), ongelofelijke vergezichten, hanen en kippen aan de kant van de weg, de bellen van de koeien, bloemengeuren, theestruiken, groene koffiebonen, stijve kuiten (nu nog steeds ;-), lachende kinderen (die heel verlegen 'hello' roepen), vrouwen met kleurrijke hoofddoeken, Chinese graven door het landschap heen, maiskorrels liggen te drogen in de zon, vlinders zo groot als je 2 handen samen en dan ook nog in de mooiste kleuren, mensen die vreemd opkijken om falangs in hun dorp te zien.......

Vandaag zijn we aangekomen in Chiang Saen, een slaperig stadje aan de 'mighty Mekong'. En wow, hij is echt mighty!! Zo groot dat de gigantsiche Chinese vrachtschepen kleine stipjes lijken. Aan de andere kant van de rivier (of eigenlijke al halverwege de rivier) ligt Laos. Ik zwaai alvast een keer, pas over een week of 3-4 zetten we voet op Laotiaanse bodem. We zijn hier om even twee dagen niet teveel te doen, genieten van de rivier en van de tempelruines en natuurlijk om morgen Vedran z'n verjaardag te vieren!! Voor de verandering eens in het zonnetje in plaats van in de grijze herfst (we hebben met jullie te doen)!

Veel liefs,

Vedran en Lotte