Bali en Java

4 februari 2011 - Egchel, Nederland

Jaja, toch nog een blog (en foto's) om het geheel af te maken.. Voor Vedran is het echte leven inmiddels alweer begonnen, weer thuis en aan het werk. Lotte geniet er nog even van in Indonesie en op de terugweg ook nog in Pakistan bij de bruiloft van Maaike.

Na Nieuw Zeeland zijn we samen nog 2 weken op Bali geweest en 2 weken op Java. Het voelde na 4 maanden weer heel vertrouwd om weer terug te zijn in Azie. Alsof we nooit weggeweest waren. De drukte, de brommers, het eten, de smoezeligheid, alles leek heel normaal. We hebben besloten om de eerste week op Bali in Ubud te blijven en vooral te relaxen en de tweede week erop uit te gaan met de brommer. We dachten een klein low-key hippie-esque dorp aan te treffen, maar niets bleek minder waar. Ubud was vrij groot, veel verkeer en vooral veel toeristen. Maar evengoed een gemoedelijke en relaxede sfeer, en als je een paar meter verder loopt dan het centrum sta je gelijk tussen de rijstvelden en de locals. Echt overal waar je kijkt liggen kleine offers om de boze geesten weg te houden en iedereen lijkt er bijna een dagtaak aan over te houden om ze overal neer te leggen en te besprenkelen. We hebben veel wandelingen door de mooie omgeving gemaakt. Zijn bij een traditionele dansvoorstelling geweest op een mooie locatie, het was 's avonds bij de tempel van het koninklijk paleis. Indrukwekkende kostuums, live muziek en lenige dansers. In Ubud ligt ook de Monkey Forest, een tempelcomplex met als belangrijkste inwoners de apen. Nu weet iedereen al dat Lotte het niet zo op apen heeft na de vorige aap-encounters. Maar de apen ruiken of voelen dit op de een of ander manier waardoor Lotte weer de sjaak was. Na een tijdje rustig rondgelopen te hebben en geen last te hebben van onze neven besloot er eentje om via Lottes been omhoog te klimmen en op haar schouder te gaan zitten en evenlater boven op haar hoofd! D'r wordt gretig er op los gegraaid en even later maakt de aap zich uit de voeten.. Ubud is een paradijs voor food-lovers, we wisselen de uber-goedkope, maar superlekker warungs af met gezellige restaurantjes. Na een weekje Ubud huren we een brommer bij onze homestay en gaan het avontuur tegenmoet. We maken in 1 week een groot rondje Bali van een paar honderd kilometer, dit zullen onze achterwerken ons niet gauw vergeven. Maar het is zeker de moeite waard, het platteland van Bali is betoverend mooi! De eerste dag moeten we door Denpasar de drukke hoofdstad van Bali om aan de andere kant te komen, we zijn blij dat we het er heelhuids vanafbrengen door de chaos van verkeer op de 'snelweg'. Onze eerste stop is Jantiluweh, dat op de werelderfgoedlijst staat vanwege haar beroemde rijstterrassen. Als we er net zijn begint het te stortregenen, dit gaat zo een uur of 2 door. Wij zitten gelukkig droog in een warung van onze nasi goreng en een lokale koffie te genieten. Als we na de regen een slaapplek willen gaan zoeken zien we een enorme modderstroom vanuit de bergen komen. De lokale bevolking had zoiets ook nog nooit meegemaakt. Een aantal huizen wordt verwoest en de rijstvelden die de stroom overspoelt ook. De dag erna gaan we richting zee, maar we stoppen nog bij de hot springs, lekker! Na wat gepoedeld te hebben, hebben we geen zin meer om verder te rijden. Er ligt alleen een klein resort om te slapen, maar dit zal wel te duur zijn voor ons denken we. En inderdaad, ze vragen 300.000 voor een nachtje, maar na hard onderhandelen doen ze het voor 150.000. Wij blij, zij blij. De volgende ochtend gaan we richting Lovina aan de noordkust van Bali, daar vinden we een mooie goedkope homestay inclusief zwembad, wat een luxe voor backpackersbegrippen! Door de bergen vervolgen we onze trip richting de vulkanen van Bali. We willen een alternatieve route nemen over kleine weggetjes en om het kratermeer heen, dit lukt voor een groot gedeelte maar na heel wat rondvragen en verschillende dubieuze aanwijzingen van locals maar het laatste stukje om het meer lukt niet. Helaas. Wel een huisje aan het meer met een mooi uitzicht op de vulkaaan. We gaan verder en zien nog een indrukwekkend stukje Bali, een vallei met prachtige rijstvelden en daar tussen (nog) maar een paar guesthouses. We brommeren verder richting Amed waar je super kan snorkelen, en eten nog in een vegetarisch restaurant van een duitse, waar we na het eten nog met haar haan mogen knuffelen!? Dan rijden we in 1 keer terug naar Ubud (auw) en doen nog een paar laatste boodschappen voordat we naar Java vertrekken. We nemen de bus en de veerboot (beetje roestig maar en niet te vol) en zijn op Java.

We wilden eigenlijk naar de Merapi vulkaan, maar deze was dus uitgebarsten een paar weken eerder. Dus dachten we laten we dan maar naar de Bromo vulkaan gaan... en ja hoor een paar dagen vantevoren begint deze ook te bulderen, gaat dat feest ook niet door.. Daarom maar naar het Ijen plateau, waar ook een antal vulkanen liggen. We ontmoeten een jonge gids die ons mee wil nemen en heeft iets speciaals voor ons in petto. Het gebied staat bekend om de zwavel(sulphur) die er verzameld wordt in de vulkaankrater. Mannen gaan vanuit hun dorp allemaal achter in een vrachtwagen en rijden zo'n anderhalf uur door de jungle naar de voet van de vulkaan. Ze vertrekken rond 03.30 's morgens. Vervolgens is het 4 kilometer lopen naar de top van de vulkaan en dan weer een steile wand omlaag de krater in. Daar laden ze hun manden vol met gele zwavelbrokken en dragen deze manden van gemiddeld 80kg! weer naar boven en weer naar de vrachtwagen. En dit 2 keer op een dag. Ze krijgen hiervoor een schamel loon van 600 Rp (5 eurocent) per kilo en echt gezond kan die zwavel ook niet zijn.. De gids zijn vriend is de vrachtwagen chauffeur en we mogen met de mannen mee in de laadbak! De mannen vinden het geweldig dat we meegaan en er wordt heel wat afgelachen. Wij hebben al moeite om de vulkaan zo te bedwingen, laat staan met een lading van 80 kg op je schouders, respect. Ze werken superhard en op de terugweg hebben ze nog net zoveel lol.

We willen verder richting Yogyakarta met de trein, maar door foute info van het guesthouse missen we de einge rechtstreekse trein. Dan maar in 2 keer, we belanden in de economy class, harde banken, vol met mensen en spullen en dan ook nog vol met verkopers. Naast tientallen eten/drinken verkopers komt er nog een dozijn snuiters langs met de meest vreemde spullen, van pennen tot prullebakken, van portemonnees tot speelgoed. Na twee lange treinritten 8 uur en 10 uur komen we in Yogya aan. Gemoedelijke stad en helemaal niet druk qua toeristen, misschien omdat de Merapi zo dichtbij ligt dat er geen toerbussen komen. We bezoeken de Prambanan tempel, deze lijkt ook wel uitgestorven, we hadden er massa's toeristen verwacht. Maar mooi zo, hebben we het hele tempelcomplex bijna voor ons zelf. Een paar schoolmeisjes geven ons nog een rondleiding, een opdracht voor school om hun engels te oefenen.

We nemen dan de bus richting de Borobudur, de grootste boeddhistische tempel in de wereld. We vinden een leuk guesthouse met een veranda met uitzicht op de rijstvelden, ideeal om met een boek en een kop verse Javaanse koffie te zitten. 's Morgens vroeg gaan we richting de tempel, waar ze ons vertellen dat het niet mogelijk is om er op te gaan, wat eigenlijk het hoogtepunt is van de Borobudur. In verband met de as van de Merapi wordt de tempel gepoetst, wordt ons verteld. Dan maar een rondje eromheen lopen, van de reiniginsactiviteiten is niks te zien, geen arbeider ook maar in de buurt van de tempel te zien... Even goed een supermooie tempel om te zien al is het maar van de buitenkant.

We huren nog een dagje een brommer om naar een Hindoe tempel te gaan ergens in de bergen. Het is regenachtig en we gaan van de grote weg naar een dorpsweg naar een bospad naar een smal paadje langs de rijstterrassen. Door de regen wordt het glibberig en besluiten we om te draaien voordat we met brommer en al omlaag donderen. Geen tempel gezien dus maar wel genoten van alle mooie uitzichten, het was zeker de moeite waard! We bezoeken ook nog de regio van de Merapi vulkaan, echt indrukwekkend! Meters dikke lagen as bedekken sommige dorpen, andere dorpen zijn  compleet weggevaagd. De vulkaan is inmiddels rustig geworden, maar bij elke regenbui spoelt er een dikke massa as de dorpen en valleien in...

Dan is het bijna tijd om naar Jakarta te gaan om van daaruit naar Bangkok te vliegen. We willen niet naar de drukte van Jakarta, en besluiten om naar Bogor te gaan en daar nog een dag naar de Botanische tuinen te gaan waar de stad om bekend is. Van daaruit kunnen we rechtstreeks naar het vliegveld met de bus, ideaal.

We zijn weer terug in Bangkok waar onze reis 15 maanden geleden begonnen is. En deze nu ook voor Vedran eindigd. We genieten er nog even samen van! Lotte regelt er een Birma visum, samen met nog tientallen(!) mensen. Het verslag van het Birma avontuur volgt ook gauw genoeg!

Groeten Vedran en Lotte

Foto’s

3 Reacties

  1. Els:
    4 februari 2011
    Zo gezegd, zo gedaan haha! Mooie foto's en stories!! Maar echt up to date is het nog niet he, grapje haha! X Els
  2. Lotte:
    5 februari 2011
    Hihi!! Ben trots op je!! Zo blijkt na al die maanden dat jij stiekem ook die blogkwaliteiten in je hebt. Ik wist het wel :-)
    Wat was het mooi he! Ik ga me nu aan een Birma blog geven.

    Veel liefs!!
  3. pauline:
    5 februari 2011
    Lieve Lotte en Vedran,

    wat weer geweldig en dat jullie met de brommer Bali zijn gaan verkennen.We weten hoe er daar gereden wordt.Voor ons was Bali super, zeker met zo'n verrassing van Lotte.

    Kus Mam.