Lao Life

Voor je het weer zijn er alweer 10 dagen in Laos voorbij.....Vorige week woensdag zijn we de Thai-Lao friendship bridge overgestoken en binnen een uurtje waren alle formaliteiten geregeld. En daar sta je dan, in een compleet ander land! Exciting!Op naar de hoofdstad, Vientiane, 20 km verderop. Meteen werden we overvallen door tuk-tuk en minibus chauffeurs die ons voor veel teveel 'kip' wel wilden brengen. 'Nee, nee, er gaat geen bus', terwijl die toch echt naast de tuk tuks stond. Hihi. Valt te proberen natuurlijk! Aangekomen in de stad valt meteen op dat Laos echt heel anders is dan Thailand, enerzijds duidelijk de invloeden van het Franse koloniale verleden (onder andere te zien aan de gebouwen en de borden die ook in het Frans zijn) en anderzijds een stuk meer armoede. De portretten van het koningshuis zijn ingeruild voor rode vlaggen met hamer en sikkel, het is stoffig, 'alles' is geimporteerd uit Thailand, de baguettes smaken overheerlijk (!) en de vrouwen zijn ongelofelijk elegant in hun sarongs en paraplu's tegen de zon.

De stad voelt absoluut niet als een hoofdstad, het is gemoedelijk klein en groen. We beginnen met een zoektocht naar pinautomaten. Dat blijkt een hele klus te zijn. Ik kom erachter dat ik nergens kan pinnen (zelfs niet met overeenkomende logo's op kaart en bank....?). Erg fijn. Vedran gelukkig wel. We vinden een nieuwe bank waar je 2 miljoen kip per keer kan pinnen (ongeveer 150 euro). Helaas heeft deze maar 1 kantoor in Laos en moeten we een voorraadje inslaan. Bij de enige andere bank waar we kunnen pinnen in Laos ligt het op te nemen bedrag op 700.000 kip per keer....

We struinen 2 dagen langs de Mekong en zwaaien dit keer naar Thailand, we bezoeken oude, verweerde tempels, kijken onze ogen uit op de lokale markt, genieten van de heerlijke franse baguettes en verwonderen ons over het enorme aantal mede-falangs. Niet verwacht. Ook proberen we ons '30-dagen visum' meteen met nog eens 30 dagen te verlengen. We krijgen echter te horen dat het daar nog te vroeg voor is en we het over een paar weken nog maar eens moeten proberen. Waarom? Uhm, een duidelijke reden is er niet. Nu maar hopen dat het in Luang Prabang lukt zodat we niet onnodig terug moeten naar Vientiane.

Na 2 dagen in de stad gaan we op weg naar het kleine dorpje Ban Lak Ha Sip Song - oftewel KM 52 dorp - gewoon om eens een gewoon Laotiaans dorpje te zien. Ook daar wandelen we lekker over de markt, zwaaien we naar de vele kinderen en gaan we op zoek naar een waterval. Niet gevonden, maar wel een prachtige wandeling, door de middag-hitte en het stof, op het platteland van Laos - zie foto's.

Dan de volgende stop: Ban Tha Heau, waar we na een wilde sangthaew rit aankomen. De 1e bergen komen weer in zicht, heerlijk! Dit dorpje ligt aan een groot meer en we genieten dan ook vooral de hele middag van het komen en gaan van vissersboten en de heerlijk -hrum - geur van gedroogde vis op de markt. Daar zagen we trouwens ook een grote rat/eekhoorn/gordeldier (we zijn er niet helemaal uit) op de BBQ liggen. Mmmm!

Van Ban Tha Heua (ik heb met een straatverkoopster heel lang geoefend op de uitspraak - het 'Heua' moet echt uit je tenen komen) naar Vang Vieng. Met gemengde gevoelens: elke backpacker in Laos komt hier naartoe, voornamelijk om de rivier af te 'tuben' in een traktor binnenband en vooral heel veel te drinken. Niet bepaald waar we hier naar op zoek zijn. Aangetrokken door de prachtige omgeving gaan we toch. Gelukkig maar, het is magisch!! De zatte lui zijn goed te vermijden (plakken vooral samen in een klein deel van het dorp) en het dorpje heeft wonder boven wonder haar karakter kunnen behouden. We slapen in een simpel bamboehutje aan de rivier en kijken uit op de puntige bergen die recht uit de aarde omhoog zijn geschoten. 's Avonds vliegen grote zwermen vleermuizen door de lucht. We brommeren (jaja wederom) en fietsen een paar dagen door de omgeving en blijven ons verbazen over de supermooie bergen, grotten, heldere rivieren (waar je heerlijk in kunt zwemmen), de onwijs vriendelijke mensen, de kinderen die voorgeprogrammeerd lijken te zijn om te zwaaien en 'sabaidee'en' naar falangs en de rijstvelden waar mensen keihard bezig zijn met oogsten. Om al deze 'ups' te hebben, moeten er natuurlijk ook 'downs' zijn - valt reuze mee: bij elke brug die je oversteekt zit een mannetje om geld te vragen, op zich niet erg, maar wel vervelend als die prijzen niet in verhouding staan met andere kosten. Verder heb ik mijn hoofd hard gestoten (Vedran keek verbaasd om om te kijken wat dat gekke geluid was), heb ik mijn enkel verbrand aan de uitlaat van de brommer (mij kennende best knap dat het nu pas voor het eerst gebeurt) en ik heb met 2 voeten tot enkeldiep in de modder gestaan (achteraf erg grappig....Vedran moest er echt aan te pas komen om me eruit te trekken, was helemaal vastgezogen...hihi) en tot slot was Vedran vergeten de camera op de laden....maar goed, die beelden zitten gelukkig wel in ons hoofd. Voor we het weten zijn er 4 dagen voorbij. Heerlijk ontspannen klaar voor de 7 uur durende reis (226 km) door de wolken en bergen naar Luang Prabang. We hebben hoge verwachtingen na alles wat we gelezen en gehoord hebben van deze UNESCO stad.

En die verwachtingen worden helemaal waar gemaakt. We zijn er nu 2 dagen. Om te beginnen waren we gisteren superblij dat we onze visa tot 10 januari hebben kunnen verlengen - en dat in een half uurtje. Jippie, we mogen dus nog even blijven en kunnen Laos op ons gemak gaan verkennen. De stad zelf lijkt een groot dorp weggelopen uit Frankrijk en omgeven door bergen en 2 grote rivieren. Het leven lijkt net iets langzamer te gaan. Om elke hoek staat weer een prachtige tempel, maar het is vooral de vriendelijke en ontspannen sfeer die deze stad zo bijzonder maakt. Hier blijven we nog zeker een paar dagen hangen! De foto's volgen!

Liefs,

Vedran en Lotte