Avonturen in West Thailand

Hallo! Na een korte radiostilte zijn we er weer! Een aantal korte impressies van de afgelopen 1,5 week.

23/9 - van Kanchanaburi naar Thong Pha Phum: We komen aan in een volledig Thais dorpje en worden dan ook overal vreemd, maar erg vriendelijk aangekeken. Ook het vinden van een slaapplek duurt even aangezien het Thais voor ons nog steeds (en dat blijft zo ben ik bang) onleesbaar is en mensen er nauwelijks engels spraken. Voor een nachtje toch een goedkoop kamertje gevonden. Dan de zoektocht naar een avondmaal. We durven na een dikke week Thailand het eten van de straatstalletjes, zeker in dit wat groezelig dorpje (viel de volgende ochtend best mee toen de zon eenmaal scheen), nog niet helemaal aan (een week later voelt het alsof we doorgewinterde straatstaleters zijn). Het wordt een dubieus soepje en een zak chips (tja) van de 7/11 en zoete broodjes en sinaasappels van de markt. Jum! De ochtend erna is het uitzicht over het dorp en de vallei vanaf de tempel boven op de berg adembenemend (inclusief monnik die met z'n mobiel aan z'n oor de hele ochtendschoonmaak aan het doen was).

24/9 - Op weg naar Sangkhlaburi, een prachtig plekje aan de Birmese grens. Ik blijf in herhaling vallen, maar ik geloof niet dat ik ooit zoveel groen heb gezien op de weg er naartoe: rivieren, een meer en ongelofelijk veel groene jungle!

25/9 - Sangkhlaburi: Onze armen zijn toch echt even in Birma geweest ondanks de gesloten grensovergang aan de Three Pagodas Pass. Birmezen gaan de grens over en weer via een hek bij een van de marktkraampjes. We vangen een glimp op van het leven aan de andere kant. Aan de verhalen te horen is het leven aan de andere kant voor ons nauwelijks voor te stellen: non-stop mensenrechten schendingen, non-stop controle en weinig uitzicht voor de toekomst. Veel jonge Birmezen wagen dan ook hun geluk in Thailand, waar ze wederom geen rechten en voorzieningen hebben, maar ieder geval wat geld kunnen verdienen.....

Terug in Sangkhlaburi gaan we de gammele houten brug over naar het aan de andere kant gelegen Mon (etnische groep) dorp. Daar komen we, samen met de Oostenrijkse Christine, terecht bij een lokale voetbalwedstrijd. Het hele dorp is uitgelopen en wij zijn net zo'n grote attractie als de wedstrijd zelf. Mensen vinden het hilarisch op 3 falangs (buitenlanders) onder een oranje/wit parapluutje (ja ja Rita, je parapluutje is helemaal geweldig, we kunnen momenteel niet zonder) te zien bij hun voetbalwedstrijd!

28/9 - Aankomst in Kampaeng Phet......na een reis van zo'n 16 uur.....Vol goede moed willen te voet richting Guest House. Na 5 minuten stopt er een man op een scooter die er op staat ons naar het Guest House te brengen. Zijn roze Hello Kitty tas maakt hem onweerstaanbaar. De keuze is of ik (Lotte) alleen achterop bij een vreemde man, of Vedran mee, mij achterlatend op een donkere en vreemde plek. We kiezen voor het tweede. Vedran weg en ik loop verder in de richting van het Guest House. Binnen 2 minuten stopt er weer een scooter. Dit keer 2 lieve kleine Thaise meisjes die met 2 woorden engels duidelijk maken dat ze me willen brengen. Zonder enig idee te hebben waar ze naartoe moeten blijkt 5 minuten later. Hihi. Na de nodige stops om de weg te vragen, kom ik dan toch 20 minuten later door de hulp van deze geweldige dames bij het Guest House. De meneer met de Hello Kitty tas is er ook, maar Vedran verdwenen. Die is inmiddels met de zoon van Mr Charin, van het Guest House, naar mij op zoek aangezien Hello Kitty man mij niet meer kon vinden. Oeps....wat een soap. Na 5 minuten zijn ze terug, zijn we herenigd en heet Mr Charin ons hartelijk welkom! Wat een lieve mensen allemaal!

30/9 - scooter naar Khlong Lan National Park. Ik voel me net de koningin: mijn helm ziet eruit als haar kapsel en ook ik ben non stop bezig met lachen en zwaaien naar iedereen! Dit hadden we een dag eerder al ervaren toen we het stadje doorkruist zijn op 2 fietsen die niet op lange Nederlanders gemaakt zijn. We zijn wederom geen andere toeristen tegengekomen en aan de reacties van mensen te zien, komen die hier ook niet zoveel.

Na 65 km hobbelen op de scooter hebben we alletwee een houten kont. Gelukkig zijn er prachtige watervallen om in te relaxen.

1/10: met Mr Charin mee naar zijn 'farm'. In een 30 jaar oude Mitsubishi over een hele slechte weg naar een paradijsje. Een houten huis, aan een meer met een onwijs mooie tropische tuin. In het hoogseizoen kunnen toeristen hier slapen, nu is er niemand. Hij kookt voor ons drieen en zo zitten we dan in het donker, met het licht van de gekleurde kokosnootlampjes en het geluid van de regen aan een heerlijk maaltje (ik kreeg het even warm, maar de vis was gelukkig te ontwijken...).

3/10 - Mae Sot. Inmiddels weer een stuk verder naar het Noorden, maar nog steeds vlakbij de Birmese grens. Het gebied is gewoon zo mooi met alle groene bergen, meren en rivieren! Vandaag zijn we in de Birmese keuken gedoken! Bij de borderline shop, een non-profit Birmees vrouwencollectief, hebben we een kookcursus gedaan. Naar de markt om ingredienten te kopen (gelukkig lieten we de padden, kikkers met ingewanden, gedroogde vissen en schildpadden liggen....) en vervolgens luisteren, kijken en koken. Vedran is een ware Samosa-master! (en ja, ik hoor jullie denken 'dat is toch Indiaas?'......er is ook een Birmese versie van de samosa nadat de originele inderdaad door Indiers in Birma is geintroduceerd).

Het slechte weer in de regio is hier de afgelopen dagen ook actief geweest en heeft vooral voor veel regen gezorgd. De drama's van de Filippijnen, Vietnam en ook Cambodja is Thailand voor alsnog bespaard gebleven.

That's all for now folks!  Morgen naar Um Phang, een ander bergparadijsje 165 kilometer hier vandaan.

Liefs,

Vedran en Lotte