Maleisie en Borneo

Ik begreep uit alle mailtjes en reacties dat veel mensen zich afvroegen waar we de laatste tijd hebben uitgehangen.......Excuses voor de lange 'blog-stilte', maar reizen is niet alleen maar relaxen. We hebben het serieus druk gehad de laatste tijd :-) We hebben heel wat afgereisd in Maleisie en de nodige trekkings gedaan in Borneo (....van de laatste hebben we allebei nog serieus stijve benen....vooral trap af is ZWAAR).

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen met schrijven over de afgelopen 2 maanden, maar ik doe maar gewoon een poging. Je mag gerust afhaken als het te lang of te langdradig wordt. No hard feelings :-)

Na alle zon, zee, strand, Buddhistische tempels, nationale parken, vissersdorpjes, 7-Eleven's en jummie Thaise curries was het half april tijd voor een nieuw plek en een nieuw avontuur: Maleisie!

12- 16 april: Georgetown, Penang

Na 5 minuten ben ik al verliefd op deze plek. Het is op kleine schaal een afspiegeling van de Maleisische samenleving: kleine vissersdorpjes naast grote wolkenkrabbers en grauwe flats, airco malls, de roestige ferry die ons naar Penang brengt en voorbij de grote containerschepen vaart en de gloednieuwe, fancy, brug die Penang met het vasteland verbind, maar het is vooral de mengeling van mensen en culturen die de plek zo bijzonder maakt. Ik geloof dat Vedran binnen no-time al helemaal moe werd van mij 'kijk 's hoe mooi' geroep ;-) De eindeloze bedrijvigheid is heerlijk, de oude Chinese winkelpanden in 'onze' straat prachtig en de geur van eten doordringend in alle smalle straatjes en steegjes en op elk uur van de dag. Het is een rollercoaster-ride door de wereld en de geschiedenis ervan. Op het ene moment waan ik me in China, het volgende in India en even later lopen we door een Arabisch land: straten vol oude, Chinese winkels, pakhuizen en met rood en goud behangen tempels. Overal om je heen rode lantaarns, Chinees schrift en mensen die Chinees spreken. Het is mooi!! De pastelkleurige verf die langzaam afbladdert, de rook die opstijgt van de kleine straataltaartjes, de oude mannen op de stoep, de voor mij mysterieuze Chinese tekens op uithangborden en muren. Plots zijn we in 'Little India': de Bollywood hits galmen door de straten, de ene sari winkel volgt na de andere, overal zijn heerlijke samosa's en curries te krijgen en de geur van wierook komt ons tegemoet. We belanden 's avonds in een Tamil bioscoop, eindelijk na al die maanden een bioscoop. Natuurlijk geen woord van verstaan, maar 3 uur Indiase dans en drama is goed te volgen! Genieten!

En daar ligt dan op de hoek van de straat, naast de kleurrijke Hindu tempel, de moskee, terwijl je in de verte de toren van de oude kerk ziet. De meeste straatnaamborden zijn zowel in het Maleis als Arabisch. De wirwar van culturen en religies is een feest voor je zintuigen. De Chinese Kopi (koffie) huizen en de stalletjes waar de kippen en eenden hangen te wachten om gegeten te worden. De Maleis-islamitische roti en murtabak restaurantjes, de straatstalletjes waar volop Mee en Nasi Goreng gegeten wordt. En dan nog de Chinese dumpling en Pau broodjes, de Indiase Vikram sweets en de Chinese theehuizen. Heerlijk hoe eten, smaken en geuren centraal lijken te staan in het dagelijks leven.

Van de smalle straatjes en open riolen in Chinatown en Little India lopen we de brede, chique koloniale lanen in. Statige, spierwitte gebouwen, Victoriaanse klokkentorens, Fort Cornwallis en het overwoekerde 19e eeuwse kerkhof waar bijna in elk graf iemand van onder de 30 ligt.....Van de 19e eeuw staan we ineens weer midden in de 21e: de malls. Ook stimulerend voor je zintuigen, maar ik werd er toch iets minder blij van :-) : felle lichten, 100en winkels in alle kleuren van de regenboog, elk met een eigen blerende stereo. En dat verdeeld over 6 verdiepingen met bovenin een grote speelhal en bioscoop. We zien de 1e Starbucks en KFC sinds Chiang Mai. Voor het eerst in 8 maanden commercie op zo'n grote schaal. Beetje in shock ;-)

Welcome to Malaysia!!

16-19 april: Cameron Highlands

Niet helemaal wat we ervan verwachtte, maar heeft zeker een bepaalde charme! We dachten: landelijk, theeplantages, rust en als oud 'hill-station', mooie, oude gebouwen. Haha, het blijkt top attractie nr 1 te zijn voor Maleisiers. Dus: druk en overcommercieel. 100.000 soorten farms waar massaal wordt ingeslagen , theeplantages waar mensen 'even' een foto nemen om vervolgens meteen door te lopen naar de winkel. Tanah Rata, de plaats, is van beton, opgefleurd door oneindig veel rode-aardbei-souvernirs. Ergens was het ook wel erg grappig om te zien. En, het mooie is dat zodra je de weg afgaat er niemand meer is en je omringd bent door groen, mooi! We beklimmen 'Gunung Jasser' die in de wolken ligt, lopen door een heus 'sprookjesbos', kruipen door de modder en theeplantages naar beneden. Koelte, mist, regen, watervallen, jungle....De uitgestrekte theeplantages zijn prachtig om te zien.......tot aan het visitors centre :-)

20-22 april: Kota Bharu

Ook wel de meest/strengst Islamitsche stad van Maleisie genoemd. Het was super om er een paar dagen door de stad te struinen. De vrouwen op de markt adviseerden me 'Istanbul Fashion' (een lokale winkel) om een mooie hoofddoek te kopen die samen kon gaan met mijn Maleisische batikrok :-)

We hebben de 'o-zo-stinkende-maar-smaakt-echt-lekker-durian' eindelijk geproefd.......smaakt naar onze meningen helaas toch echt zoals die ruikt....

Genoten van het lokale schaduwpoppen theater. Daar ontmoeten we Mr Roselan. De avond erna staan we in zijn piepkleine, overvolle keuken ergens buiten Kota Bharu te koken. Hij geeft ons een Kelantan (= de staat/provincie waar we zijn) kookcursus. Potjes, pannetjes, kaneel, emmers rijst (letterlijk, daar zijn onze lassi-pakjes niks tegen), steranijs, tamarinde, kokosmelk, verse groeten, kip, mega-gamba's, mango, ananas, pinda's en veeeeeeel knoflook en chili's! Binnen 2 uur hebben we samen 4 gerechten op tafel. Jum!! Heerlijk gegeten in zijn woonkamer tussen de tv en de foto's van Mekka!

23-28 april: Pulau Perhentian

Paradijsje nummer zoveel, maar ons eerste in Maleisie. Een klein strandje aan de NO kust van het kleine Perhentian eiland. Denk: turkoise water, kleurige visjes, schildpadjes, koraal, kleine reefsharks, palmbomen, wit zand, hangmatten en 2 meter lange varanen die voorbij wandelen. Wat wil je nog meer? Zeker na een paar weken hitte en stomende steden. En met 4 weken action-packed adventure in Borneo in het vooruitzicht. De weergoden gooien een klein beetje roet in het eten: voor 2 dagen wordt het turkoise water grijs en de lucht zwart - hoosbuien en flinke onweer. Welcome to the tropics!! Mag de pret niet drukken, toch heerlijk om op zo'n mooi plekje te kunnen luieren!

28 en 29 april: Kuala Lumpur

De zee is nog niet helemaal de oude, dus de speedboat ride naar het vaste land is behoorlijk heftig. Wordt gevolgd door 9 uur in de bus. Van me 9 uur lang vergapen aan de nooit-eindigende bergen (wow), duiken daar plots de immense Petronas Towers voor m'n ogen op. Welcome to Kuala Lumpur!

We blijven niet lang, maar weer is die eerste indruk anders dan verwacht (gebeurt vaak, houdt het spannend!!). We dachten een flashy en futuristische stad aan te treffen. Ja, dat zal er zeker zijn, maar wat wij deze 2 dagen te zien krijgen is eigenlijk heel knus, een beetje scruffy. Lekker veel bedrijvigheid in Chinatown, maar vooralsnog niks van de massale drukte en gekte van Bangkok.

Vedran gaat na maanden (eindelijk) naar de kapper ;-), ik koop wat hognodige kleren (wat ik bij me heb begint namelijk langzaam uit elkaar te vallen na 8 maanden tropisch klimaat......tja, en ben toch echt een meisje he, het is ook wel lekker om na 8 maanden weer eens te kunnen winkelen....) en we regelen wat vluchten voor Borneo. We kwamen er namelijk achter dat de afstanden er toch wat groter zijn dan verwacht en sommige plekken waar we heen willen alleen per vliegtuig te bereiken zijn. Borneo here we come!!

Borneo: 30 april-29 mei

Mijn nogal stereotype beeld van Borneo - steamy jungle, modderige wegen en af en toe een soort van wild-east stadje - blijkt niet bepaald te kloppen. Ja, het bestaat (vanuit het vliegtuig lijkt het eindeloos groen, alleen onderbroken door af en toe een kronkelige, bruine rivier), maar het is zoveel meer: ook hier grote steden en verharde wegen. Kuching, waar we aankomen heeft de nodige malls, KFC's, Strabucks, een chique waterfront en grote hotels. Maar, zodra je bij die chique waterfront bent en een geel taxibootje naar de overkant van de rivier neemt, loop je door de mistige en kleurrijke kampongs. De markt ligt vol met voor ons vreemde, exotische junglevruchten. De vitrines van het Sarawak Museum liggen vol met lokale, weliswaar lichtelijk verschrompelde, tropische dieren.

Semmengoh Rehabilitation Centre

Aha, daarom zijn we in Borneo. Niet zozeer voor steden zoals Kuching, maar voor de peentjesrode Orang Oetangs!!! En niet 1, maar wel 10!! Zo mooi. De Orang Oetangs zijn hier ooit als wees, gewond of uit gevangenschap heengebracht. Hier kunnen ze dan rehabiliteren en vervolgens vrij leven in de bossen. Het gebied is van beperkte grote, dus als het geen fruitseizoen is, zoals nu, zorgt het centrum ervoor dat ze 2 keer per dag fruit kunnen eten. Ze komen dan vaak in grote aantallen naar het centrum! We hebben dus geluk, er zijn ook dagen dat er geeneen komt. Ze zijn GROOT, cheeky (vooral de kleintjes), rood en lijken echt heel veel op mensen. Te gek!! Welcome to Borneo!

Bako National Park

Een uurtje buiten Kuching worden we alweer getrakteerd op het Borneo uit mijn gedachten. Met een klein bootje over een schijnbaar met krokodillen gevulde rivier, de zee op naar het schiereiland waar Bako NP ligt. 2 dagen trekken, door de jungle, over droge heuveltoppen, tussen de pitcherplanten (vleesetende kelkplanten) en door mangrove en voor het eerst zwemmen in de Borneose zee! We worden overspoeld met wildlife: wilde zwijnen en ontelbare 'proboscis apen'. Wat voor apen hoor ik je denken. Precies ja, dat dacht ik ook! Het zijn apen die alleen hier op Borneo voorkomen en er hoogst grappig uitzien: dikke 'bierbuiken' en bijna net zo'n dikke rood/roze neuzen. Ze worden hier ook wel 'Dutch' monkeys genoemd. Weet je meteen hoe er hier tijdens de koloniale tijd tegen Nederlanders werd aangekeken. Hihi, kunnen we trots op zijn......;-) Na alle apenavonturen in Thailand ben ik niet zo blij met dezelfde brutale makaken die we ook hier weer volop aantreffen. Prima als ze in de boom zouden blijven, maar deze hebben het specifiek gemunt op 'menseneten'. Onze pot pindakaas heeft het moeten ontgelden.....

s'Avonds maken we met een gids een nachtwandeling door de jungle. Plots ben ik zo'n watje......We zien een heleboel blitse beestjes en insecten: slangen, freaky grote centipedes, supergrote krekels (check de foto), kikkertjes, spinnen, scorpioenen, boomkrabben en een zogenaamde 'ancient cockroach' (zag er heel wat gezelliger uit dan zijn hedendaagse broertje). Het gaafst was echter de glow-in-the-dark schimmel. Ik hoor je weer denken 'wat?'. Ja, het bestaat echt! Nadat alle zaklampen uit waren en je ogen langzaam gewend raakten aan het donker, zag je plots overal stukjes hout oplichten. Knap staaltje kunst van Moeder Natuur!!

Bintulu

Na 12 uur in de bus........zijn we in een industriestadje. Voor de kust wordt flink olie gewonnen en in het binnenland wordt het regenwoud leeggekapt en hierheen versleept. Helaas. Dat zien we als we over de Batang Kemena (Kemena rivier) varen met de lokale expressboot. Grote houtverwerkingsbedrijven liggen op de oevers bij de stad en verder de rivier op komen we regelmatig monsterlijke schepen vol boomstammen tegen. De boottocht is verder wel prachtig. De locals kijken vreemd op om 2 'Belanda's' op de boot te zien, maar na het delen van onze koekjes hebben we meteen nieuwe, verlegen, vrienden! Het is mooi om over de bruine rivier te varen en de kleine dorpjes en traditionele longhouses (de naam zegt het al: heeeeeel lang huis dat soms door wel 50 families gedeeld wordt) voorbij te zien glijden. Ondanks het bewolkte weer toch maar zonnebrand gesmeerd. De zon komt te voorschijn, dus nog maar wat meer smeren. het waait. Tevergeefs, allebei zo rood als een kreeft :-) Nog 1 nachtje slapen in ons groezelige kamertje van het Chinese 'Garden Inn'. Geloof me, de naam klinkt veel beter dan het is!!

Gunung Mulu National Park: WOW

Iemand 'Planet Earth' gezien en dan de immens grote grot vol miljoenen vleermuizen? Juist, dat is dus Gunung Mulu NP!! In een klein vliegtuigje vliegen we er in een half uur naartoe, eerst over grote palmplantages, die daarna ruimte maken voor groene jungle en mistige bergtoppen. Het weer had wat mij betreft niet beter kunnen zijn. Beetje grijs, laaghangende wolken, heet en benauwd - echt steamy Borneo jungle weer!!! 5 Dagen trekken en grotten in het vooruitzicht! Woehoe!

De 'deer cave' staat inmiddels ongetwijfeld in de top 3 van meest indrukwekkende plekken waar ik ooit geweest ben! Het is de grootste 'cave passage' ter wereld (al schijnt er vorig jaar nog een grotere te zijn ontdekt in Vietnam - bijzaak). en, ik kan je zeggen..........het is GROTER dan GROOT - 2 km in lengte en 174 meter hoog. Ik voel me klein. Het ruikt er gek: het is het huis van miljoenen vleermuizen waardoor de grond is bezaaid met vleermuizenpoep, op sommige plekken middeldiep (heb ik me laten vertellen, heb het niet gecheckt.....). Door de vele regen van de afgelopen dagen stroomt er overal water van het plafond naar beneden dat mistig oplicht door het felle licht van buiten. Het heeft iets magisch. Ik ben er stil van!

Het andere hoogtepunt van deze 5 dagen is de Pinnacles Trek. We beginnen met een boottocht van een uur dieper de jungle in en dan een bijna 10 km lange trek door diezelfde jungle. Niet zwaar, wel warm :-) We slapen in Camp 5 en kijken lang naar de vele vuurvliegjes die aan en uit gaan boven de rivier. Om half 6 gaat de wekker. 1200 meter stijgen in 2400 meter - best klimmen dus! En dit allemaal om de 'Pinnacles' te kunnen zien! We gokten dat we niet echt fit zouden zijn, maar niets is minder waar. Het is hard werken, maar valt toch reuze mee. De laatste 400 meter gaan over steile ladders en metalen beugels. De beloning is fantastisch: de grijze kalksteen pieken steken fel af de groene jungle en blauwe lucht. Het zicht is zo helder dat we in de verte de zee kunnen zien (100 km!!). Maar dan nog de afdaling.......hebben er 4 dagen spierpijn van in onze bovenbenen gehad. Haha! Natuurlijk al vermoeid van de klim en dan over diezelfde gladde boomwortels en stenen weer naar beneden. Pfff, dat vergt veel concentratie! Eenmaal beneden, we zijn dan 7 uur verder, een duik in de ijskoude rivier en een half uur later weer vol energie. We gaan dan nog met de gids naar een oude burial site van de lokale Penan die hier de botten van hun 'gekoppensnelde' slachtoffers ingooiden en later werd de krijger er zelf ook begraven. We kijken van buitenaf naar hopen botten en gebroken potten waar de overblijfselen van de chiefs in bewaard werden. Naar binnen gaan we niet omdat de spirits niet verstoord mogen worden.

De 10 km terug de volgende dag zijn een stuk zwaarder dan de heenweg......die bovenbenen willen maar niet meewerken.... :-)

Kelabit Highlands/Bario

Mijn hart bonst in mijn keel.......de Twin Otter staat klaar. Dit zeepkistje waar maximaal 18 mensen inkunnen moet ons veilig naar Bario in de Kelabit Highlands brengen...? Beetje eng is het wel, maar ook echt gaaf. De uitzichten zijn prachtig en natuurlijk komen we goed aan in een druilerig Bario.

In Bario wonen we in de homestay van opa Ngimat Ayu. Hij is er zelf helaas niet niet, maar zijn zoon Apoi haalt ons op van het vliegveld en thuis wacht oma Tepu en kleindochter Rachel op ons. Wat een schatten. Oma willen we het liefst mee naar huis nemen! Super hartelijke mensen, we voelen ons meteen helemaal thuis en zijn blij dat we onze terugvlucht pas over 6 ipv 5 dagen hebben. Toen we aankwamen stond er meteen een lunch klaar in de grote keuken waar we met z'n allen hebben gegeten. In de 6 dagen die we er zijn krijgen we veel typisch Kelabit jungle eten: wild boar (wild varken - voor Vedran dan). tapiocabladeren met ginsengbloemen (mmmm!!!), ubi (een soort van jam), sagopalm in kokosmelk, bamboescheuten (jum!!), gebakken varen (jum again), huisgemaakte rijstwijn, wilde spinazie en de voor mij net iets te exotische gegrilde makaak (Vedran heeft ook maar een klein stukje geproefd).

De omgeving is onwijs mooi! Bergen, velden, rijstpaddy's, buffels, modderige wegen, regen, longhouses, lage wolken, groen en nauwelijks verkeer! Hier zouden we wel kunnen wonen! We staan 1 ochtend om 04.00 uur op om samen met Apoi, Rachel en Angel (een spanjaard) prayer mountain te beklimmen en de zonsopgang te zien. Op de brommer door het donker en vervolgens een uurtje door t donker klimmen terwijl de motten en insecten tegen mijn hoofdlamp aanvliegen. Het schemerde al toen we boven aankwamen. Zooooo mooi: de bergtoppen, wolken, flarden mist en achter ons de roep van de gibbons (soort apen). Angel kwam een kwartier later hijgend boven. Hij dacht dit even te doen (en later ook Mt Kinabalu), maar met 40 sigaretten per dag bleek het toch best zwaar te zijn.....Weer beneden stond een heerlijk warm noodlesoepje als ontbijt op ons te wachten. Heerlijk!

De zon wordt afgewisseld met een heleboel regen. We lopen een dag naar een kleine Penan settlement. Op de heenweg komen we voorbij een heus slachtveld. 10 Mannen zijn bezig een buffel in stukken te hakken, midden op een veld. Er wordt trots met het hoofd geposeerd. Een avond rijden we - al lijkt het meer op glijden - op de brommer door de kleiige modder naar de schapenboerderij van de familie. Apoi vist 3 hengels en een zak regenwormen op en 10 minuten later staan de mannen te vissen......in de stromende regen. Vedran met zijn provosorische hengel en nul viservaring heeft binnen 10 minuten zijn eerste vis gevangen. Nummer 2 volgt en ligt 's avonds gebakken op tafel!

We gaan ook 2 dagen op pad met gids Lian. We trekken naar het afgelegen dorpje Pa' Lungan en terug. Er is geen verkeer want er zijn geen wegen. Alleen af en toe een buffel met zijn baasje over het smalle pad. We stuiten al snel op een grote groep mannen die druk bezig zijn met het bouwen van een aantal bruggen over de stromen (en middeldiepe modder). Dit betekent dus bomen omzagen en met 'jungletouw' aan elkaar binden. We wachten tot ze de basis hebben liggen en halen droog de overkant (al red ik het niet helemaal met droge voeten.....). Daar wacht de village chief op ons met zijn fototoestel. Samen met hem op de foto omdat we de eersten zijn die de brug zijn overgestoken. We kijken uit over Indonesisch Kalimantan, ontwijken de nodige modderpoelen, komen eeuwenoude bewerkte megalieten tegen, zien hornbills en wilde orchideeen en voor we het weten zijn we in Pa' Lungan. Het is er zoooooo mooi! Het ligt in een groene vallei en op een aantal huizen, een kerk (de Kelabit zijn in de jaren 30 massaal bekeerd tot het Christendom) en wat rijstvelden na is er niets!

De laatste dag in Bario gaan we nog met Apoi naar het Bario longhouse waar zijn tante nog altijd woont. Het eerste longhouse dat we daadwerkelijk van binnen zien. Oorspronkelijk woont de chief in het midden, zijn broers en zussen een de ene kant en de broers en zussen van zijn vrouw aan de andere kant. Anno 2010 is het Bario longhouse bijna leeg. Het is er stil en het is GROOT! Aan de achterkant is over de lengte van het hele huis een grote ruimte die gebruikt wordt voor feesten en bijeenkomsten. Aan de voorkant is eenzelfde soort lange ruimte die door halve schotten is opgedeeld in keukens. Voor elke familie een eigen vuurplaats. Tussen die 2 ruimtes heeft elke familie eigen kamers. De tante van Apoi draagt nog altijd haar superzware, grote, gouden oorbellen zodat haar oorlellen uitgerekt zijn tot op haar schouders. Dit zie je nog bij een paar oudere vrouwen, maar bij de jongere generatie helemaal niet meer.

's Avonds een grot grilfestijn met ontelbare kippen en stukken Barking Deer op de BBQ. De hutspot die ik Apoi beloofd had te maken valt goed in de smaak :-) Morgen staat de Twin Otter helaas alweer op ons te wachten. We zullen de mensen en de omgeving gaan missen. Ben binnen 6 dagen van deze plek gaan houden! Ongetwijfeld hoogtepunt van onze Borneoreis. We'll be back!!

Brunei

Op weg naar Sabah (het NO deel van Maleisisch Borneo) komen we door Brunei waar we een dagje door de hoofdstad - Bandar Seri Begawan - struinen. Begonnen met een lekker Aziatisch ontbijtje - Nasi Goreng Pattaya - op de markt, ons vergaapt aan de pracht en praal van de sultan in zijn Royal Regalia Museum, toen in een lang zwart gewaad een blik geworpen in de grote moskee en de rest van de dag door Kampung Ayer gelopen, het grootste dorp op het water (ook wel het Venetie van ZO Azie genoemd - heeft echt naast het watergedeelte weinig overeenkomsten). Lijkt op het eerste gezicht niet zo heel veel te verschillen van Maleisie. Ja, het lijkt allemaal net iets netter, rijker misschien (olie) en door de stad zie je overal afbeeldingen van de sultan. Maar ook hier moskeeen, Indiase restaurantjes, malls en Chinese tempels.

Als we de dag erna in Sabah aankomen zijn we 10 stempels en 3 bladzijden in ons paspoort verder. Leuk, maar niet erg efficient ;-) Eerst Sarawak uit, Brunei in, dan Brunei uit en Sarawak weer in, weer Sarawak uit en Brunei in, dan nog een keer Brunei uit en Sarawak in en dan nog een keer Sarawak uit en Sabah in. Zo lopen de wegen nu eenmaal, geen andere optie overland, dus....

Mount Kinabalu

Jaja, we hebben nog een Borneo hoogtepunt. Letterlijk en figuurlijk: Mount Kinabalu, met 4095 meter de hoogste berg in ZO Azie. Die hebben we dus beklommen, 4 dagen geleden en ja, weer hebben we nu nog steeds heel erge spierpijn. Hihi! De eerste 6 km omhoog naar Laban Rata op 3200 meter vallen mee. We zitten hoog dus het is koel en dat loopt beter dan het normale vochtige klimaat. We slapen een nachtje in Laban Rata. Nou ja, nachtje......om 01.45 uur gaat de wekker. De laatste 900 meter klimmen in 2,7 km wachten op ons. Dik ingepakt tegen de kou op de kale top en met de hoofdlampen op vertrekken we. Wederom overtreffen we onszelf door als nummer 1 en 2 op de top aan te komen (deze trek is namelijk nogal populair, de dag dat we klommen waren er nog zo'n 140 mensen die hetzelfde tochtje maakten........kunt je voorstellen hoe dat eruit ziet, een lint van lampjes in het donker). Het is kwart voor 5, de zon gaat pas over drie kwartier op en het waait. Het is KOUD. Zelfs de handschoenen die we in 35 graden gekocht hebben zijn niet genoeg om ons warm te houden. Brrrr. Maar, het is het allemaal waard! Het moment (en alle momenten die daarboven volgen) dat de zon de lucht langzaam geel, goud, roze begint te kleuren en je de contouren van de bergtoppen begint te zien is onvergetelijk. We staren ademloos naar dit zoveelste kunstwerkje van Moeder Natuur!

Natuurlijk moeten we ook weer naar beneden, een aanslag op je kuiten en knieen. De dag erna liggen we dan ook bewegingsloos in de hotsprings bij Mount Kinabalu en weer een dag later in de tropische zee bij Pulau Mamutik net voor de kust van Kota Kinabalu.

En zo hebben we Borneo achter ons gelaten en zijn we wederom in Kuala Lumpur. Na 2 vluchten van 1,5 uur en 8 uur wachten op het vliegveld zijn we sinds gisteravond weer op het vasteland van Maleisie. Morgen ga ik mijn grote kleine zus van het vliegveld halen en gaan we met z'n 3-en nog 3 weken door Maleisie reizen. Zin in!!!

Daarna een paar dagen Singapore, waar we als het goed is mijn vriendinnetje Mieke en haar vriend zullen zien, dan door naar Sumatra en Bali. De tickets naar Australie en Nieuw Zeeland zijn geboekt!! 23 juli van Bali naar Perth, waar ons een combo-car wacht die we eerst via de westkust naar Darwin gaan rijden en dan door het centrum naar Melbourne. Op 21 september vliegen we dan van Melbourne naar Christchurch in Nieuw Zeeland. Daar blijven we dan waarschijnlijk ook 2 maanden. En daarna, dat duurt nog even, moeten we nog zien wat we gaan doen......

Liefs,

Vedran en Lotte